Çok değil referandumun hemen arifesinde Rizeli bir arkadaşım beni telefonla aramış peş peşe üç beş soru sormuştu. “Rize Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan beyin memleketi yüzde 75 alması gayet doğal ve olağan ancak Aksaray’ın aynı oranda oy alması ve illeri arasında ilk ona girmesinin sebebi hikmetini çok merak etmiş olmalı ki sorularını şöyle sıralamıştı.
“Aksaray büyük şehir statüsüne mi kavuştu? Türkiye’nin en büyük hava limanı mı yapıldı? Raylar döşenip hızlı trenler seyri sefere mi başladı? Belediyecilik anlamında çok önemli yatırımlar yapılarak büyük projelere imza mı atıldı? Aksaray ili kalkınmada öncelikli iller arasına mı dâhil edildi? Bu ve buna benzer aynı minvalde sorular sorular karşısında susmakla yetinip, cevap vermememizin ezikliği içeresinde sus pus olmuştum.
Rizeli dostumun bu soruları sorarken bizleri enayi yerine koymanın gayreti içerisinde olduğunu anlamamak saf dillik olurdu.
Ancak aziz arkadaşımın unuttuğu bir gerçek vardı, o da bizlerdeki Tayyip bey sevgisi, bu öyle bir inanış ve seviş ki gözleri kör ediyor.
Tayyip Beyin işaret ettiği adayları oy yağmuruna tutuyor ancak eleştiriyi bile bile zül addediyoruz.
Bu telefon konuşmasında mesajı çok iyi okuyup Tayyip beyi zor durumda bırakmadan Ak Partili siyasetçiler kendilerini artık bir çeki düzen verme zamanın gelip hatta geçtiğini anlamaları gerek.
Seçmen olarak gözü kapalı yüzde 75’i kimin hatırana verildiğin farkına varmalı bu orandan kendimizi bir pay çıkarmamalıyız. Yoksa Rizeli arkadaşım gibi çok insandan telefon alıp enayi yerine konmaktan kurtulamayız.
