Bu sefer acımızınadresi Karaman Ermenek.Her ne kadar acıgerçekler içimizi yakıp, kavursa da,Allahtan umut kesilmez diyerek telkinediyoruz kendimizi. Telkinlerle ve sabırla soğuk kanlı bir şekilde beklerken işçi ölümleri kader olmaktan çıkacak,insana ve emeğe değer verilecek derken acımasız ve gayri insani tutum pesettiriyor.50 Kişi araya giriyor açıklaması ülkemizde ki sistemde aslında hiçbirşeyin değişmediğinin en resmi ağızdan kayda geçen en acı gerçeği. Son nokta. Yeni Türkiye yolunda vaatlerinen başında insana önem ve öncelik vermek,yatırım yapmak, eğitime gereklikaynağı sağlamak vs. çizilen tablo ve hitap çok umut verici. İcraatlara gelincehiç mi bir şey değişmez be kardeşim. 50 Kişi araya giriyormuş. Zaten mazlumvatandaşın işi söz konusu olduğundaaraya hep birileri girmiyor muydu. Nelergördük, geçirdik. Vatandaş ciğerinin yandığı ile kalmadı mı. Soma faciasınınardından ne değişti. Kim ne ceza aldı ne oldu sonuç ortada. Ehh tabi kimlerkimler araya girmiştir öyle kolay mı. Boyacı küpümü bu. Şimdi bu araya girenzenginlerin kazancı helal, hak mı? Birmadenci kendisine uzatılan mikrofonaTuvaletimizi poşete yapıp , sonra da atıyoruz diye anlatıyor çalışma şartlarını ve dahasını. Sadece maden işçileri ve çalışma şartları değil mesele, iş kazalarında hayatını kaybeden bütünemekçiler. Çalışıp hak edişlerini alamayarak inşaatların tepesine çıkarak topluintihar girişiminde bulunan işçiler, vb. örnek çok. Asgari ücrete tabi geçimmücadelesi veren garip gureba, fakir fukara bir millet olarak, bir felaketyaşadığımızda şöyle bir sorguluyor, konuşuyor, tartışıyor sonra unutupgidiyoruz ta ki araya giren birileri yüzünden canımız yanana kadar. Bu günlerdegeçer bizim asıl meselemiz, IŞİD- KOBANİ gerisi teferruat. Sevgiyle Kalın.
