‘’Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil’’ diyor şair. Halet-i rûhiyemiz Fuzûlivâri hâl andırır. Gönül ne susmaya razı , ne de yazıp çizdiklerimiz var olanı değiştirmeye yetebiliyor. Gel gör ki, bir yanımız da görmezden gelemiyor, susmaya yanaşmıyor dilimiz. Politikanın kuralları aynı kalıyor, değişen sadece yüzler oluyor. Dile kolay; tam 60 aday… 60’ı da çıktı meydâne, bir çoğu birbirinden bol kese.Teşkilat ziyaretleri yapılıyor. Yemekler, çay partileri derken “temayül” aradan çıkıverdi. Zira artık temayülün doğrudan teşkilatlarla bağlantısı var. Delegeye iyi davranmak, gözünü gönlünü hoş tutmak gerek. Şimdilerde ilçe başkanlıklarında in cin top oynuyor. Şimdi popüler olan sade vatandaş. Artık onların gözüne girmek lazım. Sivil toplum kuruluşlarını da unutmamalı; anketleri, sivil toplum kuruluşlarını. Boy boy gazete reklamları, bilboardlar, televizyon reklamları… 20 gün boyunca vatandaşla hem hal olup, kafalarına ve gönüllerine tesir etmek çabasıyla 24 saat göz önündeler.… Arada bir Ankara ayağını da boş bırakmamak gerekiyor. Sonrası mı… Adaylık sırasına girenler dört köşe olacak; diğerlerinden bir kısmına bir yerlerde yöneticilik pay edilecek. Çoğunlukla olacak olan, özel sektörde kendi işinde olup da bu maceraya giren, maddi manevi harcayıp seçilemeyen aday adaylarına olacak. Anlatabildim mi bilmiyorum? Bir seçim yapma kudretinin karşılığında sonraki birkaç sene yapılanlara razı olma: Zira “bunları biz seçtik” Politikanın mayasında bu var. Sıcak dokunuşlar, tatlı tebessümler, kucak dolusu sarılmalar, nutuklar hepsi bir vakte kadar. İşte bu oyunun adına politika deniliyor. Bir öyle bir böyle. Samimi siyaset ehlinin hakkını vererek ve tenzih ile; vesselam…
