Ohhh de şükür…..Nihayet bayrama ulaştık.Şuhûr-u selâsenin ardından,demem o ki üç ayların nihayetinde, rabbimizin biz kullarına ihsan ettiği bayram sevincine hep birlikte duhûl ettik.Kırgınlıkların ve adavet duygularının bir nebze de olsa dindiği, uhuvvetin ve yardımlaşmanın kalplerimizi donattığı yeni bir coşkuya daha kavuştuk.Oruç ibadetlerimizin karşılığı olarak, aslında şeker değil, şükür bayramıyla hayat bulduk. İbadetlerimizi yapabilmenin şükrü karşılığında inacımız gereği yapılan bu manevi , mukaddes sevinç günleri , zamanla şeker bayramı olmuştur. Ancak;klasik bir lisanla nerede o eski bayramlar demekten geri kalamıyoruz.Eskiye dair bir çok hasletin güzel olduğu gibi, bayramları da ayrı bir güzeldi.Uzun uzun anlatmaya ne hacet;yardımlaşma,dayanışma ve uhuvvet üzerine kurulu bir toplum da bayramlarında aynı duygu ve düşünceler içinde olması iktizâ eder.Devr-i Osmanîde ve Asr-ı sââdette bu güzellikleri görmemek mümkün değil. Nefsî ve hırsî bir bir toplum olmamızdan dolayı bu güzel hasletleri eskiye nazaran daha nâdir müşahede ediyoruz...Kendi çocuklarımızı sevindirmenin ötesinde sevindirmeye layık yetim ve öksüzleri,fakir aile çocuklarını, kimsesiz garip ve sabî minikleri sevindirmenin sevinci bayram sevincinden ziyadesiyle daha mesrûrane bir duygu olsa gerek. En ekmel din olan mensubu olduğumuz İslam dininin güzellikleri arasında bulunan dayanışma kültürü , kendini en güzel bu günlerde göstermektedir.Bu vesileyle;kısa bir süre içinde olsa;bırakalım nefis ve ihtirasları,bir çocuk bulalım sevmek ve sevindirmek için…Şeker bayramı,olsun tam da bir şükür bayramı vesselam…
