Hava tahmin raporlarına göre son yılların en sert kışı geliyormuş… Öyle ki haftanın ilk gününden itibaren soğuk hava ve kar Kayseri’ye kadar dayandı. Hani son zamanlarda güzel bir söz dolaşıyor ya sosyal medyada, “sevmem ben kış aylarını” diye… Hakikaten kış ayları dert aylarıydı benim de çocukluğumda.Odun yok, kömür yok varoş bir mahallede her yanı delik deşik çatısı akan bir kiralık evde üşürdük soğuk kış aylarında. Bazen, battaniyelerin altında geçen kış gecelerini düşünür, hatta özlemle anarım… Soğuk ve yoklukla geçen çocukluğumuzda ben ve 5 kardeşimi ısıtan tek şey annemizin şefkatli gülen yüzüydü. Canım annem el kapılarında gündelik işlerde çalışarak eve getirdiği erzakla bize bakarken Bizleri teselli etmek için her cümlesinde, “aman okuyun da bu sefaletten siz kurtulun” derdi.4 kardeşimle soğuk kış günlerde battaniyenin içinde elimizde kitaplar ders çalışırken Bir an evvel sabah olsun da okula gidip ısınmayı çok hayal etmişizdir. Sevmem ben kışı tüm fakir fukara gibi. Soğuktu evimiz yağmurda ve karda rüzgar kuru ayazını eksik etmezdi pencereden odamıza. Toprak olan evimizin damı kışın ilk aylarından tâki bahara kadar sürekli akardı. Arada bir evimizin akan damını kürüsek yada loğ taşıyla topraklarını sıkıştırsak ta akardı.Bazen sağdan soldan topladığımız yaş çalı çırpıyı yakardık, oda çok zor tutar ortalık dumandan geçilmezdi. Bir ara bir şekilde denk getirir, mahallenin odun kömür satanından bir küfe odun birkaç kova kömür alırdık.Soğuk kış günlerinde onu da yakmaya kıyamaz, odanın soğukluğunu kırsın diye az biraz yakar, kalan az biraz yakacağımızı daha soğuk günler için saklardık. Neden sonraki odun talaşıyla tanıştık… Ortası delik bir kova oklavaya benzeyen bir sopayla odunlardan arta kalan talaşları alır kovalara basardık. Farklı bir yakacak çeşidiydi, ama zor günlerimizin en güzel dostuydu talaş… Kardeşlerimle en iyi talaşı kovaya ben basarım yarışı yapa yapa geçti zor günler. Her kış ayında içime bir hüzün çöker. Sevgili annemin duası gelir aklıma… Allah’ım derdi annem, sen bu soğuk havalarda karda kışta Ümmeti Muhammed’e fakire fukaraya dışarıda kalan Kurda kuşa cümle canlıya yardımcı ol. Hastalara şifa zorda kalana destek borçluya ödeme kolaylığı; vicdansıza vicdan ver derdi. Zor kış aylarında o zamanlar bu gün ki gibi çokta yardım sever değildi insanlar. Çünkü onların durumda pek iç açıcı değildi… Biz garibanlar sevmeyiz kış aylarını Yine de Allah’ın her gününe şükürler olsun. Kalın sağlıcakla hepinizin kirpiklerinden öperim.
