Oğuzhan Osmanoğlu

Oğuzhan Osmanoğlu

Mail: aksarayportal@hotmail.com

Siyaset Raconu Bozdu

        Şanlı ;âli bir  devletin, dört  kıtaya  hükmetmiş Devlet-i  Osmaniye’nin  altıyüz küsür  yıl  dünyanın   değişik  coğrafyalarında,  yaklaşık  25 milyon kilometrekareye  sahip   konumda iken,783 bin  kilometrekareye  hapsolup ’’biz  zamanlar  öyle milletmişiz ki’’ diye  başlayan cümlelerle    kendimizi  teselli , egomuzu  tatmin ediyoruz  sadece…Evet  bir  zamanlar  öyle milletmişiz ki ; ‘’onlarca  devlete hüküm fermâ ,onlarca  millete    sığınak  ve  cihangir  Asya  ordularına   kahraman asker olmuşuz.        Özellikle kuruluş ve yükselme dönemlerinde   ecdadımızla  gurur  duymamak  mümkün değil. Toplumsal  vâkıalar ve içtimai  hayata  dair  kesitler, Osmanlının  bu   denli  büyümesindeki   sırlara  ışık tutmaktadır.Elbette  ecdadı  bir  kaç  cümleye   sığdırmak yetmez.Koskoca  Devlet-Aliye-i  Osmaniye bir köşe  yazısına   sığmayacak   kadar  âli ve yüce  olması   iktizâ  eder.İlâ-i kelimetullah davasının  yanı sıra, mensubu  bulunduğumuz  dinin emri gereği yaşamak  ve ortak  bir çok paydanın gereği olarak  dayanışma ve yardımlaşma içinde olmak,Osmanlıyı  diri ve ayakta  tutan nedenlerden  sadece bir kaçıdır.Toplumu  ilgilendiren , basit  ama  manası büyük iki  geleneği hatırlamakta fayda var.      Sadaka  taşları vardı  eskiden;genellikle  cami veya  türbe  köşelerinde bulunurdu.Bu taşlar Osmanlıda  sosyal dayanışmanın bir parçasıydı  ve fakirlerinde  umut  kapısı.Fakirler dilenmekten,zenginlerse   riyâ ve gösterişten çekindiği için  sadakalarını bu taşlara koyar  fakirde gece vakti   gelip ihtiyacı kadarını alır, geriye kalanını da  kendisi  gibi başka  fakirlere  bırakırdı.      Yine; zenginler hiç tanımadıkları mıntıkalardaki bakkal, manav  gibi  dükkanlara girer, onlardan zimem defterini, yani veresiye defterini çıkarmalarını isterdi. Baştan, sondan ve ortadan rastgele sayfaların yekûnunu yaptırıp,  “Silin  borçlarını… Allah kabul etsin” der, çeker giderdi. Borcu ödenen, borcunu ödeyenin kim olduğunu; borcu sildiren, kimi borçtan kurtardığını bilmezdi.Çünki , zenginde  borcunu ödediği  fakire karşı  büyüklük  duygusu,fakirden de  zengine karşı  eziklik duygusu  olmaması amaçlanırdı.    Böylesi  nâzenin   gayelerle  dolu  bir  toplumun  devleti de   muazzam  ve  yüce olması gerekmez mi?...İşte  böyle bir milletmişiz;dayanışma,yardımlaşma,şefkat,sevgi,rıza-ı ilahi gibi  soyut  güzellikler  toplumu oluşturan ve devletin bekâsındaki   manevi  unsurlardan sadece bir kısmı.     Zamanla;  azalan güzel gelenekler, yerini  gayr-i insanî   amaç ve  duygulara bırakmış.Güçlünün  zayıfı  ezdiği,büyük balığın küçüğü yediği,bana  değmeyen yılanın bin yıl yaşadığı  gibi   materyalist    düşüncelerle  dolu bir  toplum  haline  gelmişiz.Bunun adı  ‘’yozlaşma’’  oluyor herhalde.Kültürel yozlaşma..!Kendi öz  değerlerimizden uzaklaşıp,batı kültürünün ,ekonomik ve siyasi nedenlerin ve  en  önemlisi kişisel menfaatlerin ön   plana  çıkmasıyla  fert olarak  yozlaşmışız.Her  alanda  ve  özellikle  siyasetin hayatımızda  önemli bir yer tutmasıyla , değişim  hızlıca ve yerle bir  etmiş eski  gelenekleri.Her ne kadar  bir çok  güzel    gelenek   kısmen ve  fertlerle  sınırlı kalsa da,genel olarak bozulmuş  bir  ahâli  haline gelmişiz.Bu kadar yozlaşan bir    fertler  topluluğunda  elbette    halk  olarak ve  ülke olarak  yozlaşı içine  girmek  normal olsa gerek.     Siyasetin  hayatımızda  önemli bir yer tutmasıyla  dedik ya;yabana atmayalım  bunu..Türlü örneklerini verebileceğimiz  kültürel  yozlaşma,aslında  siyasal  yozlaşma ile  paralel  yürümüş.     Yalan  dolan,alavere  dalavere,ötekileştirme,kin ve  adâvet,siyasi hırs gibi  toplumun temeline  dinamit koyan   men edilmiş   davranışlar,  en nihayetinde  maddeye  bağlı   maneviyata  uzak ,kültürel  erozyona  uğraşmış  toplum olduk..Ama  eskiden   rajon böyle  değildi.Birlik  beraberlik,yardımlaşma,dayanışma,sevgi,saygı  hakimdi. Galiba  Siyaset  raconu bozdu Bir  zamanlar bizde millet ,  hem nasıl milletmişiz;Gelmişiz  dünyaya  milliyet nedir  öğretmişiz!İnsanlığın bütün ufukları kap karanlıkken;Işık olup  fışkırmışız tâ karanlığın koynundan…!   
Ana Sayfa
Web TV
Foto Galeri
Yazarlar