Bugün Tıp Bayramı tüm sağlık çalışanlarına hayırlı olsun demeden önce bu ülkede hala sağlıkçı hegemonyasının hüküm sürdüğünü de anlatmadan geçemiyor insan..Bundan çok kısa bir süre önce her nasılsa yolum hastaneye düşmüştü. Muayene olup şifa bulmaktı niyetim.
Noroloji polikliniği önünde kuyruk uzayıp gidiyor, insanlar bir birilerini ite kalka muayene olmaya çalışıyordu. Doktorun ve hemen yanı başında kayıt yapan sekreterin suratlarından düşen bin parça..bu arada bir hasta can hıraş bir şekilde kendini içeri attı. Patlamaya zaten hazır olan doktor o hastaya haddinden fazla hakaret ettikten sonra hızını alamayıp hastaya, “çık dışarı seninle mi uğraşacağım” diyerek kapı dışarı attı.
Çaresiz kapı dışı kalan hasta büyük bir şaşkınlık yaşarken, yine aynı kuyrukta bekleyen başka bir hasta bu tutum ve davranışı içine sindirememiş olacak ki, “doktorum bu hastaya neden hakaret ediyorsunuz. Yazık değil mi?” diye sordu. Doktor, “siz karışmayın, üstelik size ne? Siz ne iş yaparsınız?” diyerek o soruyu soran şahsa da dikleşme basiretsizliğini gösterdi. İşte memleketin hali pür melali kerameti kendinden menkul bilen hekimlerimizin hali..Mevcut iktidar hastayı sevmeyen ölsün. Hasta başımızın tacı derken, maalesef bu nahoş olayların önüne geçilemiyor.
12 Nolu Aile Sağlığı Merkezi’nde görev yapan bir doktorumuzun örnek davranışını da zikretmeden geçemeyeceğim. Mecbur olmadığı halde kendisine muayene için başvuran çoğu mülteci konumunda olan insanlara muayene esnasında yardımcı olmak için onların dilini öğrenen doktorlarımızda bizim başımızın tacı olsa gerek.
İki doktor profili, iki farklı davranış kararı siz verin. Bu nedenle hekimlerin tıp bayramını kutlamıyor, onlara çiçek bile göndermek içimden gelmiyor.
