Henüz orta okul öğrencisiydim; Irak diye bir ülkenin varlığını, okuduğum coğrafya kitaplarındaki fiziki haritadan tanıyordum.Kış aylarıydı, tatlı yumuşak güzel bir karlı havada sınıf arkadaşlarımızla okulumuza doğru sohbet ederek yürüyorduk .Evimizde televizyon olmadığı için haberlerden bir haberken; arkadaşım Amerika’nın Irak’a Hava harekâtı başlattığını söylüyordu. Sebepsiz bir şekilde kalbim acıdı ve çok üzülmüştüm. Oysa Irak’ı bile tanımayan bir çocuk idim.Bizim Ülkemizin üslerini kullanan Amerikan Jetleri vurmaya başlamıştı Irak’ı… Konu savaş olunca her Türk genci gibi pür dikkat, neden Amerika Irak’ı bombalıyor? diye o zamanın şartlarında gelen her haberi incelemeye ve o dönem yapılan tüm siyasi konuşmaları dikkatlice not almaya başlamıştım. Bir Amerikan Üssü olan Irak ve kendi CIA Şubelerinde yetiştirilen ve Irak’a bir darbeyle getirilen Saddam Hüseyin, artık Amerika’ya kafa tutmuş, seni tanımıyorum demeye başlamıştı. Amerika’da, Dur bakalım Sen kime artistlik yapıyorsun! diye onu bunu bahane ederek menfaatleri ve çıkarları uğruna, birde O güzel petrol yatakları için bir ülkeyi yerle bir etmişti… Hatta Saddam’ı Müslümanlar için kutsal olan bir bayram sabahı asarak tüm İslam Alemi’ne aba altından sopa gösteriyorlardı. Ah dedim, ta o zamanlar cahillik, cahil Müslüman Alemi Kendi liderine kendi toprağına kendi değerlerine bu kadar düşman edilir bir toplum. Şimdi Saddam’ın olmadığı IRAK’TA 20 yılı aşkın bir zamandır, ne göz yaşı dindi ne bombalamalar bitti ne de toprak bütünlüğü kaldı . Koskoca bir devleti, sana özgürlük getireceğiz diye nasılda perişan ettiler. Ve bizler başta IRAK olmak üzere; Libya, Suriye ve Mısır gibi ülkelerin yaşadıkları bu sıkıntılara isteyerek ya da istemeyerek ne kadar da ortak olduk. Hani Ülkeler politikasını anlarız da, siyaset, menfaat ve ülke çıkarları tamam. Ama yapılan bu müdahalelerden, ülkemizin ne denli zararlı çıktığı rakamsal verilerle ortadadır. Ülkemizin inşaat alanında kapısı olan Libya kapıları kapanmış; Mısırdaki Darbeci Sisi Türkiye ile ilişkileri askıya almış Bölge halkımız için geçim kapısı olan Suriye, ülkemizden çivi bile almaz hale gelmiş… Üstelik manevi olarak yaşadığımız sıkıntılarda cabası… Şimdi biz neyi feda edip ülke menfaatimiz için neler kazandık . Terazinin bir kefesine kazandıklarımız ve diğer kefesine ise kaybettiklerimizi koysak ne taraf ağır basar. Şimdi Suriye’deki mültecilerin ölümlerine ağlayanlar, 3 yılı aşkın bir zamandır Suriye’de ölen gençleri, kafaları kesilen masum insanları ve tecavüze uğrayan kadınları yerinden yurdundan zorla göçe zorlanan insanların durumları üzerinden Timsah Göz Yaşları döküyorlar.. Bir tarafta Suriye’de savaşan Hizbullah, IŞID, PYD, Özgür Suriye ordusu ve ESED Rejim askerleri… Suriye’yi kana bulayan bu kuvvetleri kimler neden ve niçin destekliyor? Lütfen iyi incelemek lazım… Dökülen masum kanlarının mahşeri hesabının azabı büyük olacaktır. Şüphesiz Allah kalpleri en iyi bilendir. Kalın sağlıcakla hepinizin kirpiklerinizden öperim.
